Κείμενα - Ποίηση - Λογοτεχνία

Το σχολείο του κόσμου απ’ την ανάποδη

Ημερομηνία: 23 Μάρτίου 2016

Ποίηση - Λογοτεχνία

Γκαλεάνο Εδουάρδο

... Ανάμεσα στις δύο ακραίες καταστάσεις, η μεσαία τάξη. Ανάμεσα στα παιδιά που ζουν αιχμάλωτα της χλιδής και στα παιδιά που ζουν αιχμάλωτα της εγκατάλειψης, υπάρχουν τα παιδιά που έχουν κάτι παραπάνω από το τίποτα αλλά πολύ λιγότερα από τα πάντα. Τα παιδιά της μεσαίας τάξης είναι ολοένα λιγότερο ελεύθερα. «Θα σε αφήσουν να ζήσεις ή δε θα σε αφήσουν να ζήσεις: ιδού το ερώτημα», έλεγε ο Ισπανός χιουμορίστας Τσούμι Τσούμες. Η κοινωνία που θεοποιεί την τάξη, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί την αταξία, μέρα με τη μέρα τους στερεί την ελευθερία. Ο φόβος του μεσαίου: το πάτωμα τρίζει κάτω από τα πόδια, δεν υπάρχουν πλέον εγγυήσεις, η σταθερότητα είναι ασταθής, οι δουλειές εξαφανίζονται, τα χρήματα εξανεμίζονται, για να φτάσει το τέλος του μήνα χρειάζεται ένα θαύμα. Καλώς όρισες, μεσαία τάξη, χαιρετίζει μια αφίσα στην είσοδο μιας από τις πιο άθλιες συνοικίες του Μπουένος Άιρες. Η μεσαία τάξη ζει συνεχώς με αυταπάτες, προσποιούμενη ότι υπακούει στους νόμους και πιστεύει σ’ αυτούς, και παριστάνοντας ότι έχει περισσότερα απ’ όσα έχει· ποτέ όμως δεν της ήταν τόσο δύσκολο να ανταποκριθεί σ’ αυτό τον ανιδιοτελή και παραδοσιακό ρόλο.

Η μεσαία τάξη ασφυκτιά από τα χρέη και έχει παραλύσει από τον πανικό· και μέσα στον πανικό μεγαλώνει τα παιδιά της. Μέσα στον πανικό να επιβιώσει, να μην καταρρεύσει, μη χάσει τη δουλειά, το αυτοκίνητο, το σπίτι, τα πράγματά της, μες στον πανικό μην τυχόν και δεν κατορθώσει να έχει ό,τι οφείλει να έχει για να υπάρχει. Στη συλλογική απαίτηση για δημόσια ασφάλεια, που απειλείται από τα πανούργα τέρατα της παρανομίας, η φωνή της μεσαίας τάξης είναι η πιο δυνατή. Υπερασπίζεται τη δημόσια τάξη θαρρείς και είναι ιδιοκτήτης της, ενώ δεν είναι παρά ενοικιαστής που τον έχει γονατίσει η τιμή του ενοικίου και η απειλή της έξωσης.

Παγιδευμένα στην μέγγενη του πανικού, τα παιδιά της μεσαίας τάξης καταδικάζονται κάθε μέρα και περισσότερο στην ταπείνωση και τον ισόβιο εγκλεισμό. Στην πόλη του μέλλοντος, που δεν απέχει πολύ από την πόλη του παρόντος, τα παιδιά της τηλεόρασης, υπό την επίβλεψη ηλεκτρονικών νταντάδων, θα ατενίζουν το δρόμο μέσα από κάποιο παράθυρο του τηλεσπιτιού τους : το δρόμο που τους έχει απαγορευτεί εξαιτίας της βίας, ή του φόβου της βίας, αυτό το δρόμο όπου εκτυλίσσεται το πάντοτε επικίνδυνο, και, ενίοτε, μαγευτικό θέαμα της ζωής.

Πηγή: http://tvxs.gr/news/paideia/entoyarnto-gkaleano-o-kosmos-anapoda-%E2%80%93-2o-mathima-oi-mathites

9 χρόνια πριν

Επόμενο Κείμενο

Ο κόσμος ανάποδα

Στις 20 Μαρτίου του 2003 τα αεροπλάνα του Ιράκ βομβάρδισαν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά τους…

Σχετικά Κείμενα

Οι μοιραίοι

Mες την υπόγεια την ταβέρνα, μες σε καπνούς και σε βρισές (απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα) όλʼ η…

Απόσπασμα απο: Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά Θεωρούνε ταπεινό Να μιλάς για το φαΐ Ο λόγος; Έχουνε κι όλας…